maneries

maneries

Occorre una sola volta nel De vulg. Eloq. e vale " varietà ", " sorta ", " specie ": II VII 2 Testamur proinde incipientes non minimum opus esse rationis discretionem vocabulorum habere, quoniam perplures eorum maneries inveniri posse videmus. Nam vocabulorum quaedam puerilia, quaedam muliebria, quaedam virilia...

Il termine è proprio della logica e della grammatica medievali; cfr. Abelardo Dialettica, ediz. L.M. De Rijk, Assen 1956, 93: " Harum autem annumerationem quadrifariam ipse [Aristotele] posuit, cum aliam maneriem habitum vel dispositionem vocavit, aliam naturalem potentiam vel impotentiam dixit, aliam passibilem... "; Uguccione Derivationes, sub v. SPETIO: " Item dicitur species rerum maneries, secundum quod dicitur huius speciei, id est, huius maneriei herba est in horto meo "; Guglielmo di Shyreswood Introductiones in logicam, ediz. M. Grabmann, Monaco di B. 1937, 77: " Notandum etiam, quod suppositio simplex potest esse tripliciter... Primus modus fit sic. Homo est species, et solet dici, quod hic est suppositio manerialis, quia supponit pro ipsa manerie speciei ", dove l'espressione " ipsa maneries speciei " vale ‛ lo specifico carattere di una cosa in sé stesso ': cfr. M. and W. Kneale, The Development of Logic, Oxford 1962, 255.